Nationale vrouwendag

Vandaag is de dag waar de vrouwen uit onze groep al 2 weken op aan het wachten zijn: nationale vrouwendag in Zuid-Afrika. Waarschijnlijk verwachten ze ontbijt op bed, romantische woordjes op de vroege ochtend en mochten ze de hele dag op bed blijven liggen om niks te doen. Nergens voor nodig om dit te verwachten. Er is namelijk ook geen nationale mannendag, en dan niet het excuus: het is elke dag nationale mannendag want daar merk ik niks van.
Afijn na 2 dagen weer, wind en regen werden we vanochtend wakker met het, jawel zonnetje zoals we verwachten van dit prachtige land. Oftewel: another day in Paradise. 

We konden weer aan het werk en we stonden te popelen. Na het ontbijt (wentelteefjes, geregeld voor de vrouwen) gingen er weer 12 man stenen maken en de rest naar boven (de clinic). Onder het genot van het zonnetje lag er een "mooie" verrassing te wachten. De geul die we aan het graven waren lag voor de helft onder water en de septic tanks dreven ook op ongeveer 20 centimeter water. Geen probleem natuurlijk en nadat het er uitgeschept was konden we weer knallen. De volgende verrassing was een vrachtwagen volgeladen met stenen om de clinic af te bouwen die niet de heuvel opkwam. Hij laadde dus onderaan uit en de rest van de ochtend mocht een grote groep de stenen naar boven tillen. De rest ging verder met het huisje en de geul. Het was een zwaar werkje maar met de welbekende glimlach op het gezicht is dit in de ochtend opgelost.

In de middag is eindelijk de mijlpaal bereikt. Jjjjeeeeeeeeehhhhhh. Na uren in het zand, aarde, grint klei en als laatste stro te hebben gestaan is het eindelijk gelukt. We hebben met z'n alle vieze voeten, handen en kleren getrotseerd en stinkende vingers aan de verse koeienpoep overgehouden maar de groep die beneden bleef om stenen te bakken heeft de...............104 stenen in een middag bereikt. De groep boven was verder gegaan met stenen zoeken, de geul graven, het huisje afwerken en gras maaien. 

Rond 6 uur 's middags toen het al donker ging worden en ik in het toilet bivakkeerde sprong plotseling het licht aan. Er was weer eliktriciteit! Een mooi cadeau voor de nationale vrouwendag van onze Afrikaanse man, ik heb namelijk nog nooit zoveel blijde vrouwengezichtjes gezien. Leuk om bij te vermelden is dat een uur daarvoor het water was uitgevallen en voor de meeste daardoor het drama compleet was. Afijn het is allemaal gemaakt dus het is weer zoals normaal haha. Zelf kon ik er wel om lachen.

's Avonds tijdens de dagsluiting was er iets bijzonders aangespoeld op het strand. Flessenpost zonder fles. Degene die 's middags zich gingen afspoelen na het stenen bakken hadden dit kennelijk over het hoofd gezien. Maar toevallig was dit wel aan ons gericht. Degene die het mocht voorlezen aan de rest van de groep had een beetje moeite met een woord dat een beetje onduidelijk geschreven was. Na 3x proberen kwam er reactie uit de groep, (persoon die lid van operatie gele nagellak is) die het goede woord even duidelijk voor zei. Wat toevallig, hoe weten zij dat nou? Maar de liefdesbrief beschreef 4 van de leden van operatie nagellak remover en is volgens mij een voorbeschouwing van een payback waar je u tegen zegt. We wachten het af!!!!

 We zijn ondertussen aan het trainen voor de wedstrijd van zaterdag die we zonder de eerst gekozen aanvoerder moeten spelen. Een voetbalteam zonder aanvoerder is als een auto zonder bestuurder, een computer zonder scherm, een knakworst zonder knak of een bh zonder..., nou ja jullie begrijpen het wel denk. Het komt helemaal goed met onze stand-in!

De groeten aan het thuisfront!
Ruben bout